Ciklusi svjetla i mraka reguliraju cirkadijalne gene koji diktiraju ritmove metabolizma i antioksidativnih enzima koji su usko povezani sa stvaranjem slobodnih radikala (ROS) u organizmu. Prema jednoj od teorija starenja, nakupljanje slobodnih radikala uzrokuje smanjenje funkcionalnog kapaciteta organizma, što je vidljivo na bihevioralnoj (smanjenje lokomotorne aktivnosti, poremećeno spavanje) i biokemijskoj razini (oštećenja proteina, DNA i lipida). Poznato je da su mutacije u period (per) cirkadijalnom genu povezane s prijevremenim starenjem. Polifenoli su poznati po svojim antioksidativnim svojstvima, što znači da smanjuju i usporavaju oksidativna oštećenja stanica izazvana slobodnim radikalima. Istraţili smo potencijalan blagotvorni učinak polifenola kvercetina i tirosola na indikatore starenja kod period cirkadijalnih mutanata (per01) Drosophile melanogaster. Testovi su provedeni na per01 mutantima Drosophile oba spola. Mušice su od roĎenja hranjene hranom s dodatkom različitih koncentracija kvercetina ili tirosola. Testirali smo njihov bihevioralni i biokemijski fenotip nakon 2, 4 i 6 tjedana tretmana polifenolima te smo rezultate usporedili s mladim i starim netretiranim mušicama. Od bihevioralnih indikatora starenja mjerili smo negativnu geotaksiju (sposobnost vertikalnog penjanja), količinu lokomotorne aktivnosti i spavanja tijekom 24 sata, otpornost na stres izgladnjivanjem i isušivanjem, preţivljenje i teţinu. Mjerili smo i biokemijske indikatore u koje spadaju aktivnost antioksidativnih enzima katalaze (CAT) i superoksid dismutaze (SOD), nakupljanje AGE biomarkera starenja te količina mono-di-triglicerida i reduktivnih šećera. Rezultate testova na per01 mutantima usporedili smo s rezultatima mušica divljeg tipa. Potvrdili smo da postoje razlike u procesu starenja mušica divljeg tipa i period mutanata. Polifenoli kvercetin i tirosol pozitivno su djelovali na neke od bihevioralnih i biokemijskih indikatora starenja, a taj učinak ovisio je o spolu, genotipu i starosti mušica, te koncentraciji polifenola. Točan mehanizam djelovanja polifenola nije još razjašnjen, a postoji mogućnost da na smanjenje oksidativnog stresa djeluje direktno (uklanjanjem ROS ili čak sprječavanjem njihova nastajanja) i indirektno (potičući djelovanje endogenih antioksidativnih enzima). Vaţno otkriće ovog istraţivanja je postojanje interakcije per gena s mehanizmom djelovanja polifenola.