SAŽETAK Medicinske sestre/tehničari u današnje vrijeme užurbanog života vrlo su često jedni od onih koji doživljavaju i osjete oblike nasilja. Psihijatrija te hitan prijem najviše su izloženi takvim situacijama ali nije isključeno da se nasilje odnosno agresija prema medicinskim djelatnicima može dogoditi i na drugim odjelima ili ambulantama. Na pojavu agresivnog ponašanja mogu utjecati razne pojave, to jest događaji. Kao primarni uzrok navodi se psihička bolest u kombinaciji sa vanjskim frustracijama ili provokacijama, također konzumacija alkoholnih sredstava ili konzumacija droga mogu uzrokovati agresivne epizode. Medicinska sestra/tehničar agresivnom pacijentu prvotno pristupaju takozvanom tehnikom deeskalacije. Pri tome postupku važno je da s bolesnikom komunicira osoblje koje mu je od prije poznato i s kojim ima dobar terapijski odnos i odnos povjerenja. Ukoliko se tehnikom deeskalacije bolesnik ne smiri i stanje postane još ozbiljnije koriste se mjere prisile. Mjere prisile ograničavaju fizička kretanja i djelovanja bolesnika a primjenjuju se u obliku sputavanja(fiksacije) i odvajanja(izolacije). Bez obzira na stanje bolesnika medicinsko osoblje dužno je poštivati njegovu privatnost i dostojanstvo. Farmakoterapija je prisilna mjera kojom se najčešće koristi zdravstveno osoblje kako bi smirili agresivnog bolesnika. Terapijska komunikacija najefikasnija je metoda kojom se može smiriti bolesnik te prevenirati agresivnost. Promatranjem verbalnih i neverbalnih znakova medicinska sestra/tehničar može prilagoditi i usmjeriti razgovor u poželjan tijek odnosno da ne dođe do eskalacije. Takva vrsta komunikacije je dosta zahtjevna te se medicinsko osoblje mora redovito educirati i usavršavati svoje tehnike komunikacije kao i tehnike kojom se izvode eventualne mjere prisile. Edukacijom se još može postići bolje razumijevanje nastanka agresivnosti, brže prepoznavanje znakova agresivnosti te izbjegavanje utjecaja vlastitih emocija i stavova pri radu s agresivnim bolesnikom