U ovom se radu raščlanjuje fenomen Golog otoka u kontekstu sociologijske teorije totalne institucije Ervinga Goffmana. Analiziran je Goli otok kao politički logor, postupci preodgoja ibeovaca i značaj Golog otoka kao simbola represije tadašnjeg režima. Za Goffmanovu totalnu instituciju važno je navesti da se život u njoj odvija u društvu svih ostalih članova, na jednom mjestu, s definiranim pravilima i zadacima koje obavlja veća grupa, a koju nadgleda i kojom upravlja manja grupa. Analizom se u ovom radu pokazalo da je Goli otok jedna vrsta totalne institucije. Elementi koji su posebno analizirani su: razlozi osnutka Golog otoka, početno razdoblje rada, dolazak Bosanaca na Goli otok, špalir, život na Golom otoku, ponižavanje i oduzimanje identiteta, politički preodgoj, politička konferencija, bojkot te Goli otok kao mentalna institucija/zatvor. Stavljanjem ovih fenomena u relaciju s Goffmanovom konceptualizacijom može se zaključiti da Goli otok ima karakteristike totalne institucije, no ističe se po svojoj specifičnosti i jedinstvenosti od sličnih institucija, s obzirom na ustroj, brutalnost, kažnjeničku samoupravu, politički diskurs i kontroverze koje fenomen Golog otoka prate sve do današnjih dana.